Eind 2017 zijn de Country-by-Country (CbC)-rapporten over het boekjaar 2016 met -naar verluidt – veel technische horten en stoten uiteindelijk ingeleverd bij de Nederlandse belastingdienst. Maar je bent er nog niet… Het is tijd voor de volgende fase: de risicoanalyse.

Het betreft twee verschillende risicoanalyse trajecten die door de Nederlandse belastingdienst in gang zullen worden gezet:

1. Risicoanalyse door de Nederlandse belastingdienst van in Nederland ingediende rapporten. Het gaat hierbij om de rapporten van zo’n 350 in Nederland gevestigde multinationals en van zo’n 2900 vestigingen van in het buitenland gevestigde multinationals.

2. Het uitwisselen van de in Nederland ingediende 350 rapporten met het buitenland, gevolgd door een risicoanalyse door de buitenlandse belastingdiensten. Deze uitwisseling moet binnen 15 maanden na afloop van het verslagjaar op basis van reciprociteit plaatsvinden. Voor het eerste jaar (2016) is overigens 3 maanden uitstel verleend tot 1 juli 2018.

Niet op mijn bordje?

Het gaat hier dus om de risicoanalyse door de belastingdienst. Immers, ondernemingen die de CbC-rapporten hebben ingeleverd, hebben deze risicoanalyse zeer waarschijnlijk zelf al vóór de inlevering van de CbC-rapporten uitgevoerd.

Waarom is de risicoanalyse door de belastingdienst(en) dan toch van belang voor bedrijven?

De eigen belastinggrondslag

Ten eerste is het van belang te weten hoe de CbC-rapporten zullen worden gebruikt en wat daarbij de rechtspositie is van bedrijven. De rapporten mogen bijvoorbeeld alleen worden gebruikt door de belastingdienst voor een risicoanalyse die betrekking heeft op de eigen belastinggrondslag. De verleiding zal echter groot zijn om vergelijkingen met andere landen te maken.

Dit kan leiden tot oeverloze discussies, die zoveel mogelijk beperkt moeten worden op basis van de richtlijn voor de belastingdienst om zich te beperken tot de eigen belastinggrondslag. Overigens mag het rapport niet leiden tot correctieve aanslagen direct gebaseerd op het ingediende rapport.

Riskindicatoren

Ten tweede is het belangrijk om inzicht te hebben in de methode van risicoanalyse die door de belastingdienst wordt uitgevoerd. Hiervoor heeft de OECD op 29 september 2017 een handboek uitgegeven: ‘Handbook on Effective Tax Risk Assessment’. Hierin worden maar liefst 19 verschillende riskindicatoren en ratio’s geïntroduceerd die belastingautoriteiten kunnen gebruiken om een risicoanalyse uit te voeren.

De vraag is echter of al deze riskindicatoren een juist inzicht zullen geven voor de belastingdienst. Het is namelijk van belang dat de onderliggende data voldoende accuraat, eenduidig en goed te gebruiken zijn voor het doel, de risicoanalyse. Hier schort het naar mijn mening nog flink aan.

Dubbeltellingen en definities

Gegevens zijn namelijk bij sommige regels op geaggregeerde basis aangeleverd, waardoor dubbeltellingen ontstaan. Verder zijn er nog diverse definitiekwesties die in de landen ook verschillend worden uitgelegd. Hier heeft de OECD op 1 februari 2018 een guidance over gepubliceerd: ‘Guidance on the implementation of CbC reporting: Compilation of approaches adopted by jurisdictions’.

Uitleg over afwijkingen en bijzonderheden zijn door bedrijven in meer of mindere mate in tabel 3 van het CbC-rapport toegelicht. Echter, tabel 3 kent geen vaste structuur, zo is er geen automatische link tussen tabel 1 en tabel 3. Hierdoor zullen de riskindicatoren die zijn gebaseerd op tabel 1 niet altijd een goed beeld geven en altijd in samenhang met de toelichting in tabel 3 moeten worden beoordeeld. Echter, tabel 3 geeft alleen een tekstuele toelichting op tabel 1 (of tabel 2). In het algemeen zal deze tabel geen nadere financiële specificatie bevatten.

Vang de bal

Kortom, de belastingdienst is aan zet in deze volgende fase van CbC-reporting. Ik vrees echter dat de bal snel wordt teruggekaatst naar de bedrijven met het verzoek om nadere financiële toelichtingen en aansluitingen te verstrekken. Bereid je dus voor om de bal te vangen!