Country-by-Country Reporting speelt al sinds 2014. Het begint nu echter pas echt te leven bij multinationals. Dat is ook nodig; de eerste deadlines in Nederland komen in zicht, net als de sancties bij het niet-naleven van de verplichtingen. 3 redenen om Country-by-Country Reporting (CbCR) hoog op de agenda te zetten.

Al in 2014 heeft de OECD het voorstel voor CbC Reporting (CbCR) gedaan, wat vervolgens door de G20 op 21 september 2014 werd goedgekeurd. Op 4 oktober 2015 is het finale, door de G20 en 44 BEPS-landen goedgekeurde CbCR-rapport door de OECD gepubliceerd.

Inmiddels zijn we bijna 3 jaar verder en begint CbCR echt te leven bij ondernemingen. Terecht, want het is belangrijk om te gaan starten. Hier zijn 3 redenen voor:

1. Verplichting komt snel dichterbij

Aan het eind van dit jaar moeten de CbC-rapportages over 2016 door Nederlandse multinationals bij de Nederlandse belastingdienst worden ingeleverd. Daarnaast moet in 2017 ook worden voldaan aan de notificatieplicht, de aanmeldplicht die aangeeft welke entiteit het CbC-rapport in welk land indient. Dit jaar moet dit zelfs 2 keer; in Nederland uiterlijk 1 september 2017 voor het afgelopen boekjaar 2016 en uiterlijk 31 december 2017 voor het lopende boekjaar 2017.

2. De sancties zijn fors

Op niet-naleving, zoals geen notificatie doen of geen CbC-rapport indienen, zijn behoorlijke sancties gezet. Deze sancties kunnen van land tot land behoorlijk verschillen. Zo kent Luxemburg een sanctie op niet-notificatie van maximaal EUR 250.000 en de deadline hiervoor is overigens op 31 maart j.l. al verlopen! Nederland kent voor niet-naleving zelfs een gevangenisstraf van maximaal 4 jaar en heeft het boetebedrag onlangs aanzienlijk verhoogd van EUR 20.500 tot max EUR 820.000.

3. De hoeveelheid werk is meer dan gedacht

CbC Reporting betekent voor de meeste bedrijven toch veel meer werk dan aanvankelijk gedacht. Ten eerste moet de notificatie in alle deelnemende landen waar een multinational actief is worden verzorgd, waarbij elk land een verschillende procedure met verschillende deadlines kent. Daarnaast moeten in het landenrapport niet alleen de namen van alle entiteiten worden opgenomen, maar ook alle Tax Identification Numbers en City of Residence. Dit betekent veel verzamelwerk. Bovendien wil je voordat je een CbC-rapport indient zeker zijn van de juistheid van de cijfers. Er zal dan ook veel tijd gestoken gaan worden in de ‘reconciliation’, de aansluiting bij de geconsolideerde jaarrekening. Daar komt nog bij dat er verschillende transfer pricing analyses en lokale aansluitingen zullen moeten worden gedaan. Hierop gaan we in een volgend blog dieper op in.

Kortom, het is nu echt menens aan het worden met CbCR!